CAPUT XII.

Puta denique licere militiam usque ad caussam coronae. Sed et de corona prius dicamus. Laurea ista Apollini vel Libero sacra est: illi, ut deo telorum; huic, ut deo triumphorum. Sic docet Claudius cum et myrto ait milites redimiri solere. Veneris enim myrtum, matris Aeneae, non laurum, etiam amiculae Martis, per Iliam et Romulos Romani. Sed ego Venerem non credo ex hac parte cum Marte Romanam, qua pellicis dolor est. Quum et olea militia coronatur, ad Minervam est idololatria, armorum aeque deam, sed et paci cum Neptuno initae ex hac arbore coronatam. In his erit serti militaris superstitio polluta et polluens, omniaque jam polluentur et caussis. Ecce annua votorum nuncupatio quid videtur? prima in principiis, secunda in capitoliis. Accipe post loca et verba: TUNC TIBI, JUPITER, BOVE CORNIBUS AURO DECORATIS VOVIMUS ESSE FUTURUM. Cujus sententiae vox est? utique negationis. Etiamsi tacet illic Christianus ore, coronatus capite respondit. Eadem laurea in donativi dispensatione denuntiatur plane non gratuita idololatria, aliquibus aureis venditans Christum, ut argenteis Judas (Matth. XXVI). Hoc erit, Non potestis Deo servire et mammonae (Matth. XVI, 24): mammonae manum tradere, et a Deo absistere? Hoc erit, Reddite quae sunt Caesaris Caesari, et quae Dei Deo (Matth. XXII, 21): nec hominem Deo reddere, et denarium Caesari auferre? Triumphi laurea foliis struitur, an cadaveribus? lamnis ornatur, an bustis? unguentis delibuitur an lacrymis conjugum et matrum? Fortasse quorumdam et Christianorum: et apud barbaros enim Christus. Qui hanc portaverit in capite caussam, nonne et ipse oppugnavit? Est et alia militia regiarum familiarum. Nam et castrenses appellantur munificiae, et ipsae solemnium Caesareanorum. Sed et tu proinde miles ac servus alterius es: et si duorum, Dei et Caesaris, certe tunc non Caesaris, cum te Deo debes, etiam in communibus, credo, potiori.