11.
Deum
esse
unum.
Substantiae
vocem
tacendam.
Patrem
Filio
esse
majorem.---«Cum
nonnulla
putaretur
esse
de
fide
disceptatio,
diligenter
omnia
apud
Sirmium
tractata
sunt
et
discussa,
praesentibus
sanctissimis
fratribus
et
coepiscopis
nostris,
Valente,
Ursacio
et
Germinio.
Unum
constat
Deum
esse
omnipotentem
et
patrem,
sicut
per
universum
orbem
creditur:
et
unicum
filium
ejus
Jesum
Christum
Dominum
salvatorem
nostrum,
ex
ipso
ante
saecula
genitum.
Duos
autem
deos
nec
posse
nec
debere
praedicari;
quia
ipse
Dominus
dixit:
Ibo
ad
patrem
meum
et
ad
patrem
vestrum,
ad
Deum
meum
et
ad
Deum
vestrum
(Joan. XX, 17),
Ideo
omnium
Deus
unus
est,
sicut
Apostolus
docuit.
An
Judaeorum
Deus
tantum?
nonne
et
gentium?
Imo
et
gentium.
Quoniam
quidem
unus
Deus,
qui
justificat
circumcisionem
ex
fide,
et
praeputium
per
fidem
(Rom. III, 29, 30).
Sed
et
caetera
convenerunt,
nec
ullam
habere
potuerunt
discrepantiam.
Quod
vero
quosdam
aut
multos
movebat
de
substantia,
quae
graece
usia
appellatur,
id
est
(ut
expressius
intelligatur),
homousion,
aut
quod
dicitur
homoeusion,
nullam
omnino
fieri
oportere
mentionem;
nec
quemquam
praedicare
ea
de
causa
et
ratione
quod
nec
in
divinis
Scripturis
contineatur,
et
quod
super
hominis
scientiam
sit,
nec
quisquam
possit
nativitatem
Filii
enarrare,
de
quo
Scriptum
est,
Generationem
ejus
quis
enarrabit
(Esai. LIII, 8),
Scire
autem
manifestum
est
solum
Patrem
quomodo
genuerit
filium
suum,
et
Filium
quomodo
genitus
sit
a
Patre.
Nulla
ambiguitas
est,
majorem
esse
Patrem.
Nulli
potest
dubium
esse,
Patrem
honore,
dignitate,
claritate,
majestate,
et
ipso
nomine
patris
majorem
esse
Filio,
ipso
testante,
Qui
me
misit,
major
me
est
(Joan. XIV, 28),
Et
hoc
catholicum
esse,
nemo
ignorat,
duas
personas
esse
Patris
et
Filii,
majorem
Patrem,
Filium
subjectum
cum
omnibus
his
quae
ipsi
Pater
subjecit.
Patrem
initium
non
habere,
invisibilem
esse,
immortalem
esse,
impassibilem
esse.
Filium
autem
natum
esse
ex
Patre,
Deum
ex
Deo,
lumen
ex
lumine.
Cujus
Filii
generationem,
ut
ante
dictum
est,
neminem
scire
nisi
Patrem
suum.
Ipsum
autem
Filium
Dei
Dominum
et
Deum
nostrum,
sicuti
legitur,
carnem
vel
corpus,
id
est,
hominem
suscepisse
ex
utero
virginis
Mariae,
sicut
Angelus
praedicavit
(Luc. I, 31),
Ut
autem
Scripturae
omnes
docent,
et
praecipue
ipse
magister
gentium
Apostolus,
hominem
suscepisse
de
Maria
Virgine,
per
quem
compassus
est.
Illa
autem
clausula
est
totius
fidei
et
illa
confirmatio,
quod
Trinitas
semper
servanda
est,
sicut
legimus
in
Evangelio:
Ite
et
baptizate
omnes
gentes
in
nomine
Patris
et
Filii
et
Spiritus
sancti
(Matth. XXVIII, 19),
Integer,
perfectus
numerus
Trinitatis
est.
Paracletus
autem
Spiritus
per
Filium
est;
qui
missus
venit
juxta
promissum,
ut
Apostolos
et
omnes
credentes
instrueret,
doceret,
sanctificaret. |
An English translation is here on the subscription
version of the site. |
«
Ἐπειδὴ
περὶ
πίστεως
ἔδοξέ
τινα
διάσκεψιν
γενέσθαι,
πάντα
ἀσφαλῶς
ἐζητήθη
καὶ
διηρευνήθη
ἐν
τῷ
Σιρμίῳ
ἐπὶ
παρουσίᾳ
Οὐάλεντος,
καὶ
Οὐρσακίου,
καὶ
Γερμινίου,
καὶ
τῶν
λοιπῶν.
Συνέστηκεν
ἕνα
Θεὸν
εἶναι
πατέρα
παντοκράτορα,
καθὼς
καὶ
ἐν
πάσῃ
τῇ
οἰκουμένῃ
καταγγέλλεται·
καὶ
ἕνα
μονογενῆ
Υἱὸν
αὐτοῦ,
τὸν
Κύριον
ἡμῶν
Ἰησοῦν
Χριστόν,
ἐξ
αὐτοῦ
πρὸ
τῶν
αἰώνων
γεννηθέντα.
Δύο
Θεοὺς
μὴ
χρῆναι
λέγειν·
ἐπειδὴ
αὐτὸς
ὁ
κύριος
εἴρηκε·
«
Πορεύομαι
πρὸς
τὸν
Πατέρα
μου
καὶ
Πατέρα
ὑμῶν
καὶ
Θεόν
μου
καὶ
Θεὸν
ὑμῶν. »
Διὰ
τοῦτο
καὶ
πάντων
Θεός
ἐστι,
καθὼς
καὶ
ὁ
Ἀπόστολος
ἐδίδαξεν·
«
Ἢ
Ἰουδαίων
μόνων
ὁ
Θεός,
οὐχὶ
καὶ
ἐθνῶν;
Ναὶ
καὶ
ἐθνῶν·
ἐπείπερ
εἷς
ὁ
Θεός,
ὃς
δικαιώσει
περιτομὴν
ἐκ
πίστεως,
καὶ
ἀκροβυστίαν
διὰ
πίστεως· »
καὶ
τὰ
μὲν
λοιπὰ
πάντα
συμφωνεῖ,
καὶ
οὐδεμίαν
ἔχει
ἀμφιβολίαν.
Ἐπειδὴ
δὲ
πολλούς
τινας
κινεῖ
περὶ
τῆς
λεγομένης
Ῥωμαϊστὶ
μὲν
σουβσταντίας,
Ἑλληνιστὶ
δὲ
λεγομένης
οὐσίας,
τουτέστιν,
ἵνα
ἀκριβέστερον
γνωσθῇ
τὸ
ὁμοούσιον,
ἢ
τὸ
λεγόμενον
ὁμοιοούσιον·
οὐ
χρή
τινα
τούτων
παντελῶς
μνήμην
γίνεσθαι,
οὐδὲ
περὶ
τούτων
ἐξηγεῖσθαι
ἐν
τῇ
Ἐκκλησίᾳ
διὰ
ταύτην
τὴν
αἰτίαν,
καὶ
διὰ
τοῦτον
τὸν
λογισμόν,
ὅτι
ἐν
ταῖς
θείαις
Γραφαῖς
οὐ
γέγραπται
περὶ
τούτων·
καὶ
ὅτι
ταῦτα
ὑπὲρ
τὴν
ἀνθρώπων
γνῶσιν
καὶ
τὸν
ἀνθρώπων
νοῦν
ἐστι·
καὶ
ὅτι
οὐδεὶς
δύναται
τὴν
γενεὰν
τοῦ
Υἱοῦ
διηγήσασθαι,
καθὼς
γέγραπται·
«
Τὴν
γενεὰν
αὐτοῦ
τίς
διηγήσεται; »
Μόνον
γὰρ
εἰδέναι
τὸν
Πατέρα
φανερόν
ἐστι,
πῶς
τὸν
υἱὸν
ἐγέννησε,
καὶ
πάλιν
τὸν
Υἱόν,
πῶς
αὐτὸς
γεγέννηται
παρὰ
τοῦ
Πατρός.
Οὐδενὶ
δὲ
ἀμφίβολόν
ἐστι,
μείζονα
εἶναι
τὸν
Πατέρα·
οὐδὲ
γὰρ
διστάσειεν
ἄν
τις
τὸν
Πατέρα,
τιμῇ,
καὶ
ἀξίᾳ,
καὶ
θειότητι,
καὶ
αὐτῷ
τῷ
ὀνόματι
τῷ
πατρικῷ
μείζονα
εἶναι,
διαμαρτυρουμένου
αὐτοῦ
τοῦ
Υἱοῦ·
« Ὁ
ἐμὲ
πέμψας
Πατὴρ
μείζων
μού
ἐστι. »
Καὶ
τοῦτο
δὲ
καθολικὸν
εἶναι
οὐδεὶς
ἀγνοεῖ,
δύο
πρόσωπα
εἶναι,
Πατρὸς
καὶ
Υἱοῦ·
καὶ
τὸν
μὲν
Πατέρα
μείζονα,
τὸν
δὲ
Υἱὸν
ὑποτεταγμένον
τῷ
Πατρὶ
μετὰ
πάντων,
ὧν
αὐτῷ
ὁ
πατὴρ
ὑπέταξε.
Τὸν
δὲ
Πατέρα
ἀρχὴν
μὴ
ἔχειν,
καὶ
ἀόρατον
εἶναι,
καὶ
ἀθάνατον
εἶναι,
καὶ
ἀπαθῆ
εἶναι·
τὸν
δὲ
Υἱὸν
γεγεννῆσθαι
ἐκ
τοῦ
Πατρός,
Θεὸν
ἐκ
Θεοῦ,
φῶς
ἐκ
φωτός.
Καὶ
τούτου
τὴν
γένεσιν,
καθὼς
προείρηται,
μηδένα
γινώσκειν,
εἰ
μὴ
μόνον
τὸν
Πατέρα.
Αὐτὸν
δὲ
τὸν
Υἱὸν
καὶ
Κύριον
καὶ
Θεὸν
ἡμῶν
σάρκα
ἤτοι
σῶμα,
τουτέστιν
ἄνθρωπον,
ἀνειληφέναι
ἀπὸ
Μαρίας
τῆς
Παρθένου,
καθάπερ
καὶ
ὁ
ἄγγελος
προευηγγελίσατο·
καθὼς
δὲ
πᾶσαι
αἱ
Γραφαὶ
διδάσκουσι,
καὶ
μάλιστα
αὐτὸς
ὁ
Ἀπόστολος
ὁ
διδάσκαλος
τῶν
ἐθνῶν,
ἄνθρωπον
ἀνέλαβεν
ὁ
Χριστὸς
ἀπὸ
Μαρίας
τῆς
Παρθένου,
δι'
οὗ
πέπονθε.
Τὸ
δὲ
κεφάλαιον
πάσης
τῆς
πίστεως,
καὶ
ἡ
βεβαιότης
ἐστίν,
ἵνα
Τριὰς
ἀεὶ
φυλάττηται,
καθὼς
ἀνέγνωμεν
ἐν
τῷ
Εὐαγγελίῳ·
«
Πορευθέντες,
βαπτίζετε
πάντα
τὰ
ἔθνη
εἰς
τὸ
ὄνομα
τοῦ
Πατρὸς
καὶ
τοῦ
Υἱοῦ
καὶ
τοῦ
ἁγίου
Πνεύματος. »
Ἀκέραιος
δὲ
καὶ
τέλειός
ἐστιν
ὁ
ἀριθμὸς
τῆς
Τριάδος.
Ὁ
δὲ
παράκλητος
τὸ
Πνεῦμα
τὸ
ἅγιον,
δι'
υἱοῦ
ἀποσταλὲν,
ἦλθε
κατὰ
τὴν
ἐπαγγελίαν,
ἵνα
τοὺς
ἀποστόλους
καὶ
πάντας
τοὺς
πιστεύοντας
ἀναδιδάξῃ
καὶ
ἁγιάσῃ.
» |